شیوع عوارض پگ‌گذاری هیدروکسی آپاتیت در دو نوع پگ پلی‌کربنات و تیتانیوم

چکیده هدف: تعیین شیوع انواع عوارض در دو روش پگ‌گذاری (pegging) هیدروکسی آپاتیت از نوع پلی‌کربنات و نوع تیتانیوم. روش پژوهش: مطالعه به روش مجموعه موارد مداخله‌ای (interventional case series) بر روی اطلاعات موجود در پرونده‌های بیمارانی که برای آن‌ها یک نوع پگ (peg) پلی‌کربنات یا تیتانیوم کار گذاشته شده بود، انجام گردید. بیمارانی که دست کم به مدت 6 ماه پی‌گیری شده بودند، وارد مطالعه گردیدند. یافته‌ها: تعداد 153 بیمار شامل 96 مرد (7/62 درصد) و 57 زن (3/37 درصد) مورد مطالعه قرار گرفتند. سن متوسط بیماران 7/27 سال (59-6 سال) بود. جنس پگ در 88 مورد (5/57 درصد) پلی‌کربنات و در 65 مورد (5/42 درصد) تیتانیوم بود. حداقل یک یا چند عارضه در 59 بیمار (6/38 درصد از کل) وجود داشت که شامل 41 بیمار در گروه دارای پگ پلی‌کربنات (6/46 درصد) و 18 بیمار در گروه دارای پگ تیتانیوم (7/27 درصد) بودند (018/0 P=). در گروه پلی‌کربنات 10 نوع عارضه و در گروه تیتانیوم 5 نوع عارضه ایجاد شده بود. شیوع بافت گرانولیشن، ترشح، رشد بیش از حد ملتحمه (over growth of conjunctiva) و بیرون‌زدگی پگ (peg falling out) در گروه پلی‌کربنات به ترتیب 35، 23، 13 و 6/9 درصد و در گروه تیتانیوم به ترتیب 15، 5، 5/1 و صفر درصد بوده است. سه عارضه آخر به صورت معنی‌داری در گروه تیتانیوم کم‌تر از گروه پلی‌کربنات بوده‌اند. بافت گرانولیشن، عارضه شایع در هر دو گروه بود. شیوع 2 یا چند عارضه در گروه پلی‌کربنات (4/28 درصد) بیش‌تر از گروه تیتانیوم (7/7 درصد) بوده است (03/0P=). خارج کردن پگ برای درمان عوارض، در 11 مورد از 41 بیمار دچار عارضه (8/26 درصد) در گروه پلی‌کربنات و در 2 مورد از 18 بیمار دچار عارضه (1/11 درصد) در گروه تیتانیوم انجام شد (03/0 P=). نتیجه‌گیری: هر دو نوع پگ (پلی‌کربنات و تیتانیوم) با عوارضی همراهند که در مورد تیتانیوم از میزان و شدت کم‌تری برخوردار است و نیاز به مداخله جراحی و خارج ساختن پگ برای درمان عوارض، در گروه پگ تیتانیوم کم‌تر می‌باشد. به نظر می‌رسد که پگ تیتانیوم جایگزین مناسبی برای پگ پلی‌کربنات باشد. پیشنهاد می‌شود که مطالعاتی در رابطه با پیش‌گیری و درمان بافت گرانولوما بعد از پگ‌گذاری انجام شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1384؛ سال 10، شماره 3: 327-321.